اختصاصی صفیر گیلان؛زلیخا صفری/جشنواره پنیر سیاهمزگی با هدف پاسداری از داشته‌های بومی و محلی و این سوغات منحصر به فرد شهرستان و به منظور یادآوری و آشنایی بیشتر گردشگران  و مردم منطقه ازاین  فرآوری و تولید پنیر سنتی در سیاهمزگی شهرستان شفت برگزار شد. سیاه‌مزگی از روستاهای بخش احمدسرگوراب شفت و در ۱۷ کیلومتری جنوب […]

اختصاصی صفیر گیلان؛زلیخا صفری/جشنواره پنیر سیاهمزگی با هدف پاسداری از داشته‌های بومی و محلی و این سوغات منحصر به فرد شهرستان و به منظور یادآوری و آشنایی بیشتر گردشگران  و مردم منطقه ازاین  فرآوری و تولید پنیر سنتی در سیاهمزگی شهرستان شفت برگزار شد.

سیاه‌مزگی از روستاهای بخش احمدسرگوراب شفت و در ۱۷ کیلومتری جنوب غربی این شهرستان واقع شده است.

علی‌سرا، توسه، خرم‌کش و مزگدا از روستاهای منطقه سیاه‌مزگی شفت محسوب می‌شوند که دارای طبیعت بکر و بسیار زیبا است.

 روستاهای شفت به ویژه منطقه سیاه‌مزگی همواره چشم هر گردشگری را بخاطر داشتن  آب و هوای  بسیار دل‌انگیز و طبیعت بکر به خود  خیره  می کنند  که پنیر آن نیز بخاطر طعم و بوی خاص  زبان زد است.

آب‌های روان چشمه‌هایی که در  دل  کوه  به پایین سرازیر می‌شوند از جمله آبشار دودوزن منظره با شکوهی را در این منطقه به نمایش گذاشته‌اند.

«پنیر سیاهمزگی» یکی از محصولات دامی و فرآوری شده بومی و محلی این منطقه بوده که طعم، بو و شکل ظاهری آن در بین محصولات دامی استان بی‌نظیر و منحصر به‌فرد است.

این پنیر از قدیم در روستای سیاه‌مزگی شفت تولید می‌شد و اکنون نیز یکی از محصولات لبنی مورد علاقه مردم گیلان زمین است.

پنیر سیاه‌مزگی یکی از پنیرهای کم‌نظیر در ایران از نظر طعم و مزه است که می‌تواند با بهترین پنیرهای دنیا رقابت کند.

برای تهیه پنیر سیاه‌مزگی به گفته پیران و پیشکسوتان منطقه که هنوز دنیا به شکل امروزی صنعتی نبوده

 این مایع پنیر از داخل شکم گوساله ای که هنوز هیچ غذایی جز شیر نخورده تهیه می شد.

مردم منطقه ابتدا شیر گوسفند را گرفته و از یک صافی پارچه‌ای یا توری نازک عبور می‌دهند و پس از گذراندن از صافی به شیری که هنوز گرم است مایع پنیر زده و در یک دیگ با آب ترکیب می‌کنند. با مایع که از داخل شکم بره گوسفند به دست می اید مخلوط می کنند و مخلوط را روی آتش گذاشته تا خمیر بدست آید خمیر را از ظرف جدا کرده و در ظروف مسی گذاشته و با مالش دستان خوداین مخلوط پس از مدتی می‌بندد و سپس با یک کاسه فلزی مایع به دست آمده را داخل دیگی که روی آتش اجاق است می‌ریزند و در مدت زمان ۱۰ تا ۱۵دقیقه خمیر دیگری به دست می‌آورند.

این خمیر را در ظرفی که از جنس چوپ و به شکل بشقاب است می‌ریزند و با فشار دست آب آن را می‌گیرند که در نهایت پنیر سیاه‌مزگی تولید می‌شود.

در فصل زمستان از پوست بز و گوسفند نیز برای نگه‌داری  پنیر  در منطقه استفاده می‌کنند.

شایان ذکر است امروزه  با شناسایی سه نوع پنیر سنتی تولیدی در ایران  از جمله پنیر خیکی شمال خراسان، پنیر کوزه‌‌ای آذربایجان و پنیر سیاه‌مزگی گیلان اعمالی در جهت تبدیل تولید سنتی آن‌ها به شیوه صنعتی و بهداشتی انجام می‌شود.

photo_2017-09-19_05-36-40 photo_2017-09-19_05-36-59 photo_2017-09-19_05-36-50 photo_2017-09-19_05-36-45 photo_2017-09-19_05-38-16 photo_2017-09-19_05-38-12 photo_2017-09-19_05-38-04 photo_2017-09-19_05-38-20 photo_2017-09-19_05-38-23