اختصاصی/صفیر گیلان؛از شامگاه شوم ۱۶ شهریور سال ۱۳۸۱که اتاق خواب جنگلبان مظلوم رشید غفاری، تبدیل به اتاق وحشت شد ۲۳ سال می گذرد اما آن زخم عمیق ۲۳ بار عمیق تر شده چرا که هنوز در پس دو دهه قاتلان سنگ دل و بی رحم او مجازات نشده اند.

پرونده قضایی او به ثمر نرسیده است و پرونده شهادت او تایید نشده است.
و پس از آن جنایت همسر و دختران رشید که پر از غم شده بودند در ادامه پر از انتظار شدند و گله ها دارند از وعده های فراموش شده ای که در آن اتاق وحشت از مسئولان مختلف شنیدند و انتظار کشیدند و آن انتظار لعنتی و آزار دهنده به پایان نرسید که نرسید.چرا که آنها مجازات قاتلان پدر را انتظار می کشند.

خانم نیکویی  مسئول فرهنگی و تفریحی منطقه آزاد انزلی می گوید رشید آدم آینده بود.آری شاید زخم رشید باید بدون التیام می ماند تا هنوز مظلومیت جنگل و حیات وحش را فریاد بزنیم. تا پویش «درختان رشید» شکل بگیرد . تا کتاب درختان رشید نوشته بشود. تا شاعران، شعر درختان رشید را بسرایند.تا خبرنگاران، از مظلومیت ۲۱ ساله خانواده وی خبر بنویسند .تا شاید مطالبه عمومی در پرونده رشیدغفاری شکل بگیرد و دوباره و چند باره مظلومیت جنگلبانان و جنگل را صدا بزنیم.

یکی از دست نوشته های رشید می گوید که نشان از این دارد که او یک جنگبان ساده نبوده چرا که از انفال نوشته است. اهمیت صیانت از جنگل و منابع طبیعی را می دانسته. اکوسیستم را می فهمیده و جنگل خواران متجاوز او را کشتند چون «جرمش آن بود که اسرار هویدا می کرد»

و سنگینی را که هر فردی در آن خانه تجربه می کند جناب حبیبی چه هنرمندانه در این بیت به تصویر می کشد: (من آدمم اما دلم چون کوه سنگین است/تقدیر من تقدیر آدمهای غمگین است)
با تشکر بسیار از روابط عمومی منابع طبیعی گیلان و سرکارخانم نیکویی مدیر فرهنگی منطقه آزاد انزلی بابت این برنامه ریزی این دیدار خیرخواهانه