بازاری که برای رتق و فتق امور برگزار می شد و مغازه هایی که مردان دامپرور پس از فراغت از کارهای روزانه در آنجا جمع می شدند، نوشیدن چای سیاهمزگی و بیان خاطراتی برای یکدیگر، همفکری و برنامه ریزی برای جشن ها و فائق آمدن بر مشکلات، قبرستان  قدیمی منطقه که مردان و زنانی در آن آرمیده اند و اقوامشان برای زیارت تربت آنان از این مسیر عبور می کنند همه بیانگر این است که در مناطق ییلاقی شفت خصوصاً دایله سر زندگی جریان دارد.

با پیشرفت تکنولوژی و ورود ماشین آلات و در خواست هرساله مردم منطقه از مدیران شهرستانی و استانی جهت تسطیح راه های ارتباطی، برای تسهیل در رفت و آمد به ییلاق، سبب شد تا در هر دوره نامزدهای انتخابات با وعده ی مرمت و بازسازی این جاده، نظر مردم سیاهمزگی را جلب و آرای آن ها را در سبد رای خود بریزند.

درخواست اهالی مبنی بر تسطیح راه سیاهمزگی به دایله سر به گوش مسئولان کشوری و وزراء هم می رسید، ولی معلوم نشد به چه دلیلی ابتر می ماند.

دستگاه هایی که با این امر مخالف بودند، با مرمت جاده، خود از اولین کسانی هستند که از آن بهره مند می شوند. بهانه قطع درختان از سوی منابع طبیعی که در طول جاده ی حدود ۱۲ کیلومتری، که تعداد آن به انگشتان دست ها هم نمی رسد، بهانه ای شده بود تا دسترسی مأموران منابع طبیعی به مناطق ییلاقی با مشکل مواجه و فرصتی برای قاچاقچیان فراهم شود، تا درختان را با آرامش قطع و با اسب حمل نمایند.

مرمت جاده عشایری خرمکش به دایله سر، دسترسی راحت تر و تسلط بر جنگل و جلوگیری از قاچاق چوب را برای مسئولین امر فراهم می کند.

از سوی دیگر مردم که خود دوستدار طبیعت هستند، بارها اعلام کرده اند که هر تعداد از درختان که هدیه ای الهی هستند، اگر آسیب دیده اند حاضرند چند برابر آن را در حاشیه جاده بکارند.

محیط زیست نیز مناطق حفاظت شده را بهانه ای برای جلوگیری از تسطیح جاده ای که قدمتی طولانی دارد قرار داده است. شایسته است محیط زیست بجای جلوگیری از تردد اهالی از جاده ی عمومی برای دسترسی به مراتعی که از پروانه بهره برداری برخوردارند، به وظیفه سازمانی خود عمل کند و منطقه حفاظت شده ی خود را محصور نماید.

بهانه دیگری که در مقابل دامداران قرار می دهند ثبت جنگل هیرکانی سیاهمزگی در یونسکو می باشد.

نخست باید گفت، اگر مسئولان به قدیمی ترین تصاویر که توسط گردشگران از این منطقه تهیه شده توجه کنند خواهند دید که جاده دارای قدمت و محل تردد دامداران بوده است و مردم جاده ای جدید احداث نکرده، بلکه راه موجود را مرمت و بازسازی نموده اند.

دوم، برای ثبت جنگل هیرکانی می بایست حق ارتفاق دامداران در استفاده از جاده ییلاقی، مورد نظر قرار گرفته باشد و کسی نمی تواند مردم را از جاده عمومی و بهره مندی از حقوق ارتفاقی محروم کند.

سال هاست که مقام معظم رهبری شعار سال را با محوریت اقتصاد و تولید بنا نهاده اند، پسندیده است که مدیران به فرمایشات رهبر انقلاب ارج نهاده و در تحقق آن کوشا باشند. اکنون همه چیز روشن است نه به غرب امیدی است و نه شرق می تواند تکیه گاهی مطمئن باشد، آن چه اهمیت دارد خود مردم هستند. بار دیگر این قلم می خواهد فریاد رسای مرجع عالیقدر شیعیان جهان را یاد آوری کند که می فرماید: معیشت مردم، معیشت مردم.

اکنون نه تنها نباید چوب لای چرخ معیشت مردم گذاشته شود، بلکه باید به تأسی از رهنمودهای رهبر انقلاب به مدد و کمک آن ها شتافت و بدانیم که اقدام منفی مسئولان می تواند به فقیر شدن مردم منطقه، وابستگی آن ها به نهادهای حمایتی و ضرر به حاکمیت بیانجامد و منجر به آسیب و بحران های اجتماعی گردد که این موضوع زحماتی ایجاد می کند و البته ناگفته نماند، اقدامات مثبت مسئولان می تواند از بحران و آسیب های اقتصادی و اجتماعی جلوگیری بعمل آورد که نتیجه آن رونق، شکوفایی تولید، اقتصاد و معیشت خواهد بود و این همان چیزی ست که رهبر معظم انقلاب انتظار دارند.

مسئولان می توانند با رعایت وظایف سازمانی خود، از فرصت ها استفاده کنند و زمینه رونق گردشگری، خصوصاً جذب طبیعت گردان را به سوی جنگل های هیرکانی سیاهمزگی فراهم کنند و نیز با حمایت از دامداران به رونق اقتصادی شهرستان محروم شفت کمک نمایند.

مسئولان بدانند که حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی نیاز به اعتماد مردم و مشارکت آنان در امور دارد.

امروز عدلیه در آزمونی بزرگ قرار گرفته ، یک طرف ذیحق هستند و محروم، که حتی در آذوقه دام های خود مشکل دارند و طرف دیگر اداراتی همچون محیط زیست، منابع طبیعی و میراث فرهنگی و گردشگری که از بودجه بیت المال ارتزاق می کنند و دارای تمکن مالی بوده اما بی توجه به بدیهیات علم حقوق و مسائل اجتماعی.

یقین داریم که عدلیه حق را به ذیحق خواهد داد و تسلیم ذینفوذ ها نخواهد شد.

مردم منطقه از دادستان محترم انتظار دارند تا بعنوان مدعی العموم ورود کرده و با مدیرانی که ترک فعل نموده و به درخواست مستمر و دیرینه آنان پاسخ مقتضی را نداده اند و علاوه بر آن در تلاشند تا مردم را از بهره مندی از جاده عمومی و حق ارتفاقی آن برای رفتن به ییلاق جهت دامداری و رونق تولید محروم کنند برخورد مناسب نموده و آنان را به وظایفشان آشنا نماید تا ظلمی صورت نگیرد و موانع تولید از جلوی پای مردم برداشته شود.