پی نوشت ؛به اعتقاد کارشناسان برای مثال و در سرعت گیر جاده های بزرگ شهری که حداقل های سرعت در آنها بالاست، ابعاد معمول و استاندارد خاصی تعریف شده است. طول این دست اندازها به دلیل سرعت بالای خودروهای در هنگام برخورد با آنها به جهت آسیب کمتر و کاهش بیشتر سرعت، نباید کمتر از ۹۰۰ میلی متر باشد.

از نظر ارتفاع نیز، حداقل ۲۰ میلی متر و حداکثر ۱۰۰ میلی متر برای این گونه سرعت گیرها تعریف شده است. البته باید دقت شود که این نوع سرعت گیرها معمولا برای کاهش قابل توجه سرعت و همچنین جاده های با سرعت بالا استفاده می شوند.

در عین حال کارشناسان تاکید می کنند، از آنجایی که در وزارتخانه بخش مدیریت راه و ترابری در سال های اخیر فدای بخش مسکن و رها شده است ، ۹۹ درصد سرعت گیرهای احداثی در جاده های کشور که خودروها با سرعت بالای ۵۰ کیلومتر حرکت می کنند ، از هیچ استانداردی برخوردار نیست و سلیقه ای ایجاد می شود.

برخی دیگر از کارشناسان نیز تاکید می کنند وجود یا عدم وجود سرعت کاه در یک مسیر تابع نوع عملکرد (functionality)  راه است. به عبارتی، در راه هایی که دسترسی ” access ” عملکرد اصلی راه باشد سرعت کاه به عنوان یکی از عوامل پایین آورنده سرعت و شدت تصادف با کاربران آسیب پذیر (که به دلیل ماهیت دسترسی راه، حضورشان در راه خیلی محتمل است) می تواند مصداق پیدا کند.

با این حال، تعدادی از کارشناسان نیز بر این باور هستند که  نصب  سرعت کاه ( سرعت گیر ) باید با رعایت اصل قابلیت پیش بینی (predictability)  صورت گیرد تا خود، عامل تصادف نشود.

آنان می گویند در راه هایی که تحرک و شریانی بودن (mobility) عملکرد اصلی راه باشد (مانند بزرگراه ها و آزادراه ها) وجود سرعت کاه نادرست بوده و خود، می تواند عامل جدیدی برای وقوع تصادفات شدید باشد زیرا حضور آنها برای رانندگان غیرمنتظره است.