صفیر گیلان ؛طرح پرداخت مبتنی ‌بر عملکرد و بهبود پرداخت به کارکنان به عنوان یکی از طرح‌های بیست‌گانه تحول‌آفرین و توسعه‌ای سازمان تأمین اجتماعی تعریف شده است.

تعریف

هدف اصلی طرح پرداخت مبتنی ‌بر عملکرد و بهبود پرداخت به کارکنان، ایجاد توازن عادلانه بین عملکرد واقعی و مزایای پرداختی با هدف ارتقای انگیزش، بهره‌وری، نگهداشت سرمایه انسانی و عدالت سازمانی است. این مداخله در پیوند با سیاست‌های کلی نظام اداری، مواد ۲۸ و ۲۹ قانون اساسی، قانون مدیریت خدمات کشوری و سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه عدالت پرداخت، پیگیری می‌شود.
تقویت کارایی و اثربخشی منابع و ظرفیت‌‏های سازمان در ارائه خدمات شایسته به شرکای اجتماعی، از دیگر اهداف اساسی این طرح محسوب می‌شود.

کارکرد
نظام‌مندسازی ارزیابی عملکرد و پیوند آن با پرداخت، ترمیم پرداخت‌ها با نگاه معطوف به نگهداشت سرمایه انسانی و استفاده از نتایج ارزیابی در مدیریت منابع انسانی را می‌توان از مهم‌ترین کارکردهای طرح «پرداخت مبتنی بر عملکرد و بهبود پرداخت به کارکنان» برشمرد.
در قالب کارکردهای اشاره شده؛ «تدوین شاخص‌های عادلانه، پیاده‌سازی سامانه جامع ارزیابی عملکرد، آموزش ارزیابی‌کنندگان و بازطراحی ضوابط پرداخت انگیزشی»، «اصلاح پرکیس پزشکان، اجرای تعرفه پرستاری، واقعی‌سازی اضافه‌کاری، ساماندهی ردیف‌های ستاره‌دار و جبران معوقات ترمیم حقوق» و«بهره‌گیری از نتایج در انتصاب، ارتقاء و سیاست‌گذاری منابع انسانی» اجرایی خواهد شد.
همچنین در چارچوب این طرح؛ کارکردهای دیگری بر مبنای «تدوین ضوابط و شاخص‌های پرداخت مزایای انگیزشی مبتنی بر ارزیابی عملکرد»، «پرداخت مزایای انگیزشی بر اساس ارزیابی عملکرد»، «تدوین ضوابط حفظ و نگهداشت مدیران شرکت‌ها (با همکاری معاونت اقتصادی)»، «بازنگری پرکیس پزشکان»، «ترمیم حقوق کارکنان سازمان»، «اجرای تعرفه پرستاری در سازمان»، «واقعی‌سازی اضافه‌کاری کارکنان» و «ساماندهی ردیف‌های ستاره‌دار (بازنگری ضابطه حفظ و نگهداشت نیروی انسانی)» تعریف شده است.

زیرپروژه
اقدامات مجزای؛ «تدوین ضوابط و شاخص‌های پرداخت مزایای انگیزشی مبتنی بر ارزیابی عملکرد»، « تدوین ضوابط حفظ و نگهداشت مدیران شرکت‌ها (با همکاری معاونت اقتصادی)»، «بازنگری پرکیس پزشکان»، «اجرای تعرفه پرستاری در سازمان»، «واقعی‌سازی اضافه‌کاری کارکنان» و «ساماندهی ردیف‌های ستاره‌دار (بازنگری ضابطه حفظ و نگهداشت نیروی انسانی)» بخشی از زیرپروژه‌های طرح پرداخت مبتنی ‌بر عملکرد و بهبود پرداخت به کارکنان محسوب می‌شوند.

گذشته
تناسب لازم بین نظام پرداختی و عملکرد واقعی کارکنان سازمان وجود ندارد و عموماً بر مبنای حضور فیزیکی یا نگاه معیشتی بنا شده است. فرآیند ارزیابی عملکرد گروهی در حال حاضر به‌صورت دستی و فاقد سامانه‌های تحلیلی است که  احتمال بروز خطاهای محاسباتی را موجب می‌شود. همچنین در چارچوب ضوابط موجود در پرداخت به پزشکان، پرستاران و سایر کارکنان، احتمال کاهش انگیزش نیروی کار وجود دارد. در کنار آن، تعارضات نهادی، فقدان شاخص‌های معتبر ارزیابی و عدم بهره‌گیری از نتایج ارزیابی در مسیر شغلی، بهره‌وری منابع انسانی را با اختلال مواجه خواهد کرد.
موضوعاتی نظیر «مقاومت در پذیرش ارزیابی واقعی، عدم همکاری حوزه‌های تخصصی در اصلاح شاخص‌ها، دوگانگی در پرداخت بین نهادها»، «نبود سامانه‌های هوشمند، وابستگی به محاسبات دستی»، «کمبود منابع پرداخت معوقات، افزایش هزینه‌های ناشی از ترمیم پرداخت و اجرای تعرفه‌ها»، «نگاه معیشتی به مزایای انگیزشی، بدبینی به ارزیابی عملکرد، مقاومت در برابر بازنگری ضوابط پرداخت» و «نبود ضوابط مصوب در زمینه اضافه‌کاری، پرکیس پزشکان و تعرفه‌های خدمات پرستاری» از دیگر بسترهای شکل‌گیری طرح مذکور محسوب می‌شوند.

اقدام و آینده
انتظار این است که به دنبال اجرای طرح پرداخت مبتنی ‌بر عملکرد و بهبود پرداخت به کارکنان، دستاوردهایی نظیر؛ «افزایش بهره‌وری، کیفیت خدمات، ارتقاء انگیزه کارکنان، ارتقای رضایتمندی شغلی و کاهش ترک خدمت»، «افزایش اعتماد کارکنان به عدالت در سازمان، شکل‌گیری رقابت سالم در سطوح کارشناسی و مدیریتی»، «نهادینه‌سازی پرداخت مبتنی بر عملکرد در سازمان تأمین اجتماعی به‌عنوان الگوی حاکمیت داده محور در نظام پرداخت عمومی» و «بهینه‌سازی استفاده از منابع مالی انسانی، کاهش اتلاف منابع و پرداخت‌های غیر هدفمند» حاصل شود.

همچنین افزایش رضایت مشتریان یا مخاطبان، شفافیت و پاسخگویی بهتر، ارتقای کیفیت خدمات، ایجاد اعتماد عمومی، مدیریت کارآمد شکایات و درخواست‌ها، افزایش بهره‌وری سازمانی، کاهش نارضایتی‌ها و تعارضات را باید بخش دیگری از دستاوردهای آینده طرح مذکور به شمار آورد.