صفیر گیلان؛سید تقی موسویان، شخصیتی که از جهاد کشاورزی بازنشست شده و حتی مدتی هم مدیر جهاد کشاورزی شفت شد.خدماتش در دوره مسئولیتش،زبانزد عام و خاص می باشد.علاوه بر فعالیت میدانی،در کار گروههای و همایش های مختلف شرکت داشته است.این موضوع سبب شد که ایشان درخصوص مسائل کشاورزی،پا را از آشنایی فراتر نهاده و به یک کارشناس خبره تبدیل شود.موسویان در طی یاداشتی از برنج و اقدامات انجام شده گفت و سپس با انتقاد از عدم قیمت تضمینی برای برنج، مسئله تعغیر کاربری را عنوان نمود و خواستار حمایت از برنجکاران شد؛

سید تقی موسویان در یاداشتی نوشت:برنج از محصولات استراتژیک در کشور است این محصول در استانهای شمالی به ویژه گیلان قوت بخشی از مردم ایران را تامین می کند.

از قرار معلوم به خاطر کم آبی کشت برنج دراستانهای دیگرممنوع شده و قرار است که کاشت نشود.

حال دولت (وزارت جهاد کشاورزی)چه برنامه ای برای خرید تضمینی این محصول پر زحمت را دارد؟

باتوجه به فرمایشات بزرگان به ویژه بنیانگذارکبیر جمهوری اسلامی که فرمود«اساس استقلال کشور به کشاورزی بستگی دارد»قطعا کشت این محصول برای کشور ما مهم بوده که از گذشته برای تداوم آن اقدامات زیربنایی فراوانی صورت گرفته است به خصوص در استان سرسبز ما درامرآبیاری:

۱ـ آببندانها،که کشاورزان به علت عدم امکانات،با دست احداث و نگهداری نمودند.البته بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ،جهاد سازندگی و اداره کشاورزی برای آب بندانها سنگ تمام گذاشتند که ماحصل آن زیر کشت رفتن زمینهای بایر بود.

۲ـ سد سفید رود،با گنجایش دو میلیارد مترمعکعب آب و با احداث بندهای انحرافی آن و برای انتقال آب با ایجاد تونل و کانالهای بتونی

متاسفانه امروز به علت عدم نظارت تعدادی از لوله های بتونی آسیب دیده ،و بخش دیگر به علت عدم کارشناسی درمسیر آبریز(بالا دست)با احداث پمپاژ،آب برداشت می شود.همچنین عدم اجرای آبخیزداری در پیرامون سد و مسیر بالادست،میزان ذخیره آب به نصف کاهش یافت.و از همه مهمتر ایجاد سد در مسیر منتهی به سد سفید رود می باشد که این موضوع بر حجم آب سفید رود تاثیر می گذارد.البته باید اذعان نمود که امکاناتی در زمان دفاع مقدس ،مدیران وقت جهاد سازندگی از کشورهای هلند ،آلمان و ژاپن برای لایروبی تالاب انزلی وارد نموده و اقداماتی مثل دیواره سازی با رسوب خود تالاب و تل رسوبگیردر محور آبریز تالاب داشتند و بعد بنا بر دلایلی اجرای این پروژه متوقف گردید و سپس به استان خوزستان توسط سنگرسازان بی سنگر جهت لایروبی دررودخانه بهمنشیر،فاو وهورالعظیم برای امورمهندسی جنگ منتقل شد وهم اکنون بخشی از این امکانات در گیلان موجود بوده و برای لایروبی سد سفید رود قابل استفاده می باشد.

۳ـ احداث و راه اندازی ایستگاهای پمپاژ در مسیر رودخانه های پایین دست در جوار زمینهای کشاورزی

۴ـ حفر چاهای عمیق و نیمه عمیق در زمان خشکسالی مورد بهره برداری قرار می گیرد.

۵ـ احداث سدهای جدید مثل پلرود،شفارود،شهربیجار،وهمچنین احداث سدهای لاستیکی

در بخش دیگر به منظور کاهش هزینه و بازدهی محصول در سالهای اخیر اقداماتی صورت گرفته و همچنان ادامه دارد. مثل تسطیح اراضی، ماشین نشا،تراکتور،ماشین دروگر،کمباین وهمچنین مدرن کردن کارخانه های شالیکوبی.

مردمی که زمینهای کشاورزی خود را از پدران خود به ارث برده اند و یا زمینهای بایر را آباد نمودند،حتی حاضرنمی شوند یک وجب از آنرا چشم پوشی نمایند و با تمام وجود،زن و مرد روی آن زحمت می کشند حال این سوال مطرح می شود که چرا امروز به قیمت بسیار پایین،زمین حاصلخیز خود را می فروشند؟!

امروز ضرورت دارد،دستگاهای نظارتی،اطلاعات لازم را مبنی براینکه چه کسانی و با چه انگیزه ای ،زمینهای کشاورزی را با قیمت بسیار ناچیز خریداری می نمایند،در اختیار مدیران تصمیم ساز قرار دهند.

فراموش نکنیم رهبری معظم حضرت آیت الله خامنه ای در همین ارتباط فرمودند:«نابودی زمینهای کشاورزی یک خسارت غیر قابل جبران است.»

اگرچه چند نظریه بین کارشناسان در خصوص کشت محصول برنج مطرح می باشد،عده ای معتقدند که کشت برنج اقتصادی نیست.یعنی هزینه های یک خانوار چهار نفره را تامین نمی سازد،برخی دیگر علت کم آبی و کاهش نزولات آسمانی اشاره دارند و بعضی هم واردات برنج را صرفه می دانند،تعدادی صنعت را تبلیغ می کنند و همچنین گردشگری نظریه دیگری است که برای جایگزین شدن کشت برنج طرح می شود.

حال این پرسش مطرح می شود که آیا مدیران به این نظریات کارشناسان اعتقاد دارند،اگر این گونه است ، پس دادن این همه امکانات برای کارهای زیربنایی و کاهش هزینه ها برای چیست؟

در پاسخ به این نظریات باید گفت،هروقت بازار برنج رونق داشته،کشاورز در سال بعد نه تنها زمین خود را آباد نموده بلکه به آباد نمودن زمینهای بایر نیز اقدام نموده،همچنین موضوع کم آبی،تصمیم دولت محترم بر این است که کشت برنج در استانهای شمالی انجام شود.

ناگفته نماند اگر روزی کشور ما از کشت برنج منصرف شود،آیا دنیا با قیمت امروز برنج خود را به ما می فروشد؟آن وقت باید برای مقرون به صرفه بودن واردات برنج حرفی داشت وهمچنین درخصوص عدم وابستگی کشور نمی توان سخنی گفت.

درباره صنعت،آنچه که عیان هست چه حاجت به بیان؟

البته کشاورزی مکمل و متمم گردشگری می باشد و اصلا برنج خود یک جاذبه گردشگری از کشت تا برداشت می

باشد.می توان مدعی شد که پرداخت وام کم بهره به برنجکاران می تواند به شکوفایی و رونق گردشگری کمک کند.

با توجه به اینکه قیمت واقعی برای برنج در دولت تصمیم گیری نمی شود!کشاورز که عاشق زمین خود می باشد،به نا چاربرای ادامه زندگی،ازدواج ،تحصیل،اشتغال و…فرزندانش ،علیرغم میل باطنی ،اقدام به فروش زمین کشاورزی خود به بهای اندک می نماید.

حال که متولیان مربوطه نمی توانند قیمت تضمینی برای ادامه کار کشاورز برنجکار داشته باشند،بهتراست درتغییرکاربری سخت گیری ننموده تا زمین خود را با قیمت واقعی به پولداران خارج استان بفروشند!!