شهید جعفری در طی دوران تحصیل دردها و رنجهای مردم ستمدیده را از نزدیک لمس نموده اند و از همان سالها به فعالیت سیاسی پرداخت در آن سالهای خفقان و فشار به ویژه از سال ۴۳ در بیداری و افشای جنایات رژیم پهلوی، روز وشب فعالیت می کرد تا جای که در سال ۵۳ سازمان اطلاعات و امنیت کشور(ساواک) و مامورین امنیتی شاه در تعقیب وی بودند تا او را دستگیر کرده و زندانی نمایند او در سالهای پیش از انقلاب در راهپیمایی ها نقش عمده ای داشت و در محیط خفقان رشت و دیگر شهرهای گیلان مانند فومن،صومعه سرا و بندرانزلی بر علیه رژیم طاغوت به فعالیت های انقلابی می کرد.

این معلم مبارز تا سالهای انقلاب به مبارزه با رژیم پهلوی ادامه داد تا اینکه سرانجام در روز پنج شنبه هفتم دی ماه ۵۷ پس از انجام سخنرانی در همگام راهپیمایی در خیابان لاکانی رشت بر اثر ضربات پی در پی باتوم مامورین امنیتی بیهوش شد که پس از انتقال به بیمارستان کوروش سابق (دکتر حشمت کنونی) و بعد از عمل جراحی، به علت خون ریزی زیاد جان به جان آفرین تسلیم نمود و بدین طریق به شهادت رسید فردای آن روز به خاطر اعتراض نسبت به شهادت او، تظاهرات پراکنده ای در سطح رشت صورت گرفت و اجتماعی مقابل بیمارستان دکتر حشمت تشکیل شد، مردم خواستار تحویل پیکر این دبیر جوان شدند، اما پلیس به مخالفت با آنان پرداخت که به دنبال آن تظاهراتی از محل کارخانه پپسی کولا در خیابان امام خمینی فعلی (پهلوی سابق) میدان فرهنگ (۲۴ اسفند سابق) و چهار راه میکائیل صورت گرفت که در این روز دومین شهید و مقداری مجروح شدند پس از این، پبکر مطهر شهید جعفری که اولین معلم شهید گیلان اولین شهید انقلاب رشت تلقی می شد، توسط آمبولانس به فومن منتقل شد و در زادگاهش به خاک سپرده گردید روحش شاد و راهش مستدام.