شورا جایگاه مهمی در جوامع مختلف خاصه نظام جمهوری اسلامی ایران دارد. منتخبین شوراهای محلی برخاسته از آرا و اراده مردم یک جامعه هستند.
جایگاه شورا در نظام اسلامی به قدری مهم است که در قرآن کریم، شورا را به عنوان یک امر الهی تلقی کرده و الزام به اجرای نظر و رای مردم (شورا) را بر پیامبر تاکید می‌دارد.

یعنی در واقع دیدگاه و نظارت پیروان مکتب که همانا مردم باشند را بر پیامبر توصیه می‌کند، از اینرو است که مردم به نیت سهیم شدن در مدیریت صحیح و هر چه بهتر شدن شهر پای صندوق‌های رای حاضر می‌شوند و به انتخاب اعضای شورای محلی همت می‌گمارند.

متاسفانه در این چهار سال آنچه که محقق نشده است خواست و نظر مردم بوده و در عمل مردم شاهد رفتاری در تعارض با خواست و اراده‌شان بوده‌اند به عنوان نمونه تعویض زود هنگام شهرداران و ناپایداری در مدیریت کلانشهر، سهم خواهی و گروه کشی پست‌های میانی شهرداری، معطل گذاشتن پروژه ها، بلاتکلیف ماندن ساختمان‌های ساخته شده نسقی در حواشی شهر و عدم هماهنگی با دستگاه‌های مربوطه به منظور تامین آب و برق و گاز…
اقدام به سیاسی کاری که در هیچ یک از وظایف ۳۵‌گانه شورا دیده نشده است که شورا باید سیاسی کاری انجام دهد.

دخالت در عزل و نصب‌ها و جذب نیرو در شهرداری ها، مشارکت پنهان در ساخت و ساز مسکن با استفاده از رانت، عدم رفع ناهمواری‌های کوچه‌ها و معابر عمومی، عدم رفع حتی بخشی از معضل ترافیک شهر، عدم رسیدگی به مشکلات رانندگان، عدم سامان دهی متکدیان که روزانه در کوچه معبر دامان مردم را می‌گیرند؛ در حالی که مردم عوارض و مالیات می‌دهند تا شاهد چنین رفتارهایی که روح و روان را می‌آزارد نباشند.

لذا انتظار این است در ماه‌های آخر عمر شورای پنجم شورانشینان محترم به جای تقابل با خواست مردم راه تعامل پیشه گیرند و با رفع پاره‌ای از مشکلات و ناهمواری‌ها بارقه امید در دل‌ها شعله گیرد و مردم زندگی بهتری را در ماه‌های پایانی تجربه کنند.