به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صفیر گیلان؛ دکتر غلامعلی حدادعادل عصر سه‌شنبه ۱۲ اردیبهشت ماه در مراسم گرامیداشت استاد احمد سمیعی‌گیلانی عضو فقید فرهنگستان زبان و ادب فارسی و چهره ماندگار در رشته ادبیات در تالار مرکزی رشت، اظهار داشت: گیلان و شهر رشت در دوران تجدد از قبل از مشروطه و دوران مشروطیت، دروازه ارتباط با اروپا و دنیای غرب بوده و بسیاری از اندیشه های نو از این طریق به کشور وارد می‌شد.

وی ادامه داد: بسیاری از افکار پیش از رسیدن به تهران، به رشت می رسید، همانطور که جریان فکری و تمدنی از طریق تبریز وارد کشور می‌شد مسافرانی که با کشتی وارد ایران و یا به اروپا می رفتند، از رشت می گذشتند به همین دلیل این شهر جایگاه ممتازی از لحاظ فکری آموزشی، نشاط، تحرک و سطح معرفت داشت.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی اضافه کرد: اگر بخواهیم به نام‌آوران عرصه زبان و ادب فارسی اشاره کنیم باید از حدود ۱۰۰ سال پیش و از سید اشرف الدین حسینی گیلانی صاحب روزنامه نسیم شمال یاد کنیم، استاد معین نیز از بزرگانی بود که امور لغت نامه دهخدا به او سپرده شد، استاد احمد سمیعی نیز در عمر پر برکت و طولانی خود زبان و ادب فارسی را غنا بخشید و دانش ویراستاری را نام و سامان داد.

دکتر حداد عادل به بزرگانی همچون محمد علی افراشته، جعفر خمامی زاده، فریدون نوزاد، گلچین گیلانی، شیون فومنی و عبدالعلی طاعتی از مشاهیر ادب و فارسی گیلانی اشاره کرد و گفت: مشاهیر گیلان تنها در ادبیات فارسی خلاصه نمی شود بلکه این افراد تنها بخشی از بزرگان و نام آوران گیلان هستند.

وی تصریح کرد: استاد سمیعی به گیلانی بودن خود افتخار می‌کرد و طی ۴۰ سال گذشته کارهای خود را با صفت گیلانی امضا می‌کرد و به گیلان و گیلانی ها عشق می ورزید.

دکتر حدادعادل افزود : به مردم گیلان به سبب وجود استاد احمد سمیعی تبریک می‌گویم؛ او مردی شریف، محترم، نجیب، پاک و دلسوز بود و عاشقانه ایران و ایرانی را دوست داشت و برای اعتلای فرهنگ ایران و مردم ایران هرچه در توان داشت به‌کار بست.

وی اضافه کرد: استاد سمیعی بسیار پرکار بود و گاه در فرهنگستان بیش از جوانان کار می‌کرد، سردبیر فرهنگستان بود و شور امید به زندگی را می‌توان از او آموخت؛ استاد سمیعی عمر پر برکتی داشت و به خانواده بزرگی متعلق بود و محیط خانوادگی و علاقه او به علم آموزی را تا پایان عمر همراه داشت.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی ادامه داد: دوران کهنسالی سمیعی در جمهوری اسلامی گذشت و پس از انقلاب هر جا از او کمک خواستند، دریغ نکرد و تا جایی که امکان داشت به ادب پارسی کمک کند، پا پس نکشید.

وی تصریح کرد: استاد سمیعی در صدا و سیما عضو شورای عالی ویرایش بود و در انتشارات سروش فرهنگ آثار را سرپرستی کرد، در بنیاد دایره المعارف اسلامی شیوه نگارش دانشنامه جهان اسلام را نگارش کرد و در دانشگاه گیلان درس می داد و در دهه ۶۰ ، سه کتاب فارسی را برای دوره راهنمایی نوشت، او در حوزه علمیه قم برای طلاب و روحانیون ویراستاری تدریس می کرد و مومن، متدین و معتقد به خدا بود و ایمان به خدا را نتیجه خدمت به مردم می دانست.

وی اظهار کرد: این استاد قلم بسیار هنرمندانه ای داشت و پاکیزه می‌نوشت؛ نثر فارسی او برای ما الگو بود، محکم بود اما لطیف و دقیق می نوشت و هر چه از ادبیات جهان آموخت در ادبیات فارسی به کار می‌برد و فقط نویسنده نبود، بلکه نثر فارسی را می‌فهمید و متفکر بود و در مقالات مختلف سیاسی، اجتماعی، تاریخی و علمی اندیشه می‌کرد؛ اگر چه پیکر او در خاک کشیده شد اما روح فکر و شخصیت سمیعی ماندگار است.

دکتر حداد عادل از مجموعه مدیریتی استان خواست نسبت به احداث موزه و کتابخانه سمیعی برای حفظ آثار و دست‌نوشته های این استاد در جوار مزارش را تحقق بخشند تا موسسه‌ای به موسسات فرهنگی رشت و گیلان افزوده شود.

استاد احمد سمیعی گیلانی نویسنده، مترجم، زبان شناس، ویراستار و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی ، چهارشنبه ۲  فروردین ۱۴۰۲ بدرود حیات گفت.

پیکر چهره ماندگار کشور در رشته ادبیات ۶ فروردین ماه با حضور استاندار گیلان، شخصیت‌های فرهیخته ادبیات و هنر کشور و مردم فرهنگ‌دوست استان ، در تالار مرکزی رشت به خاک سپرده شد.

رئیس جمهوری و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در پیام های جداگانه ای، درگذشت نویسنده و ویراستار پیشکسوت را تسلیت گفته اند.

احمد سمیعی گیلانی در ۱۱ بهمن ۱۲۹۹ در رشت به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند و سپس وارد دانشگاه تهران شد. در اواخر دهه ۱۳۴۰ به‌عنوان ویراستار در مؤسسه انتشارات فرانکلین آن زمان مشغول خدمت شد و به‌ موازات آن دوره کارشناسی‌ ارشد زبان‌شناسی را در دانشگاه تهران گذراند.

او در کنار حرفه ویراستاری، چند کتاب در زمینه آیین نگارش و ویرایش تألیف‌ کرد و مقاله‌های ارزشمندی در مجلات متعددی نظیر پیک جوانان، کتاب امروز و رودکی به چاپ رسانید.

سمیعی کار ترجمه را با برگرداندن رمان «دلدار و دلباخته» از ژرژ ساند شروع کرد و بعداً آثاری را از نویسندگان بزرگی مانند ژرژ پرک و گوستاو فلوبر به فارسی برگرداند.

«خیال‌پروری‌های تفرجگر انزواجو» از ژان ژاک روسو، «چیزها» از ژرژ پرک (ترجمه)، «ادبیات ساسانی»، «داتا گنج‌بخش» (زندگی‌نامه و تعالیم شیخ ابوالحسن علی‌ بن عثمان هجویری) از  شیخ عبدالرشید (ترجمه)، «چومسکی» از جان لاینز (ترجمه)، «هزیمت یا شکست رسوای آمریکا» از ویلیام لوئیس و مایکل له‌دین (ترجمه)، «ساخت‌های نحوی» از نوآم چامسکی (ترجمه)، «آیین نگارش»، «دیدرو» از پیتر فرانس (ترجمه)، «سالامبو» نوشته گوستاو فلوبر (ترجمه)، «شیوه‌نامه دانشنامه جهان اسلام»، «نگارش و ویرایش»  و «تتبعات» از مونتنی (ترجمه) از جمله آثار اوست.