اختصاصی/صفیر گیلان ؛فرزند آوری راهکاری برای مقابله با پیرشدن جمعیت است. تشویق خانواده ها به فرزندآوری نیازمند ایجاد بسترهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مناسب در جامعه به منزله ارکان اصلی آرامش خاطر والدین برای ترغیب به زادآوری و تربیت صحیح فرزندان است.

افزایش جمعیت سالمندی و کاهش نیروی جوان جامعه بحران همه گیر جهانی است و حالا این معضل برای آینده ایران نگران کننده است. افزایش نیروی جوان و مولد جامعه یکی از موضوعات مهم سیاسی و اجتماعی قرن اخیر است. هر کشوری با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خود سعی در حفظ و افزایش نیروی جوان و کاهش بحران سالمندی جامعه اش دارد.

بسیاری از کشورهای دنیا برای تشویق و ترغیب خانواده ها در خصوص فرزندآوری، امتیازات و شرایط ویژه ای برای والدین در نظر می گیرند، اگرچه به خودی خود این امتیازات نیروی محرک فرزندآوری زوجین نیست، اما در ایجاد اطمینان خاطر و اعتماد والدین به جامعه در برابر ایجاد شرایط مطلوب رشد و زندگی فرزندان تاثیری شگرف دارد.

به طور مثال دولت سوئد برای تشویق مردم به افزایش جمعیت ، قانونی تصویب کرده است که بر اساس آن مادر یا پدر می توانند برای نگهداری از هر فرزند در خانه بمانند و ۸۰ درصد حقوق ماهیانه شان را دریافت کنند و یا کمک های دولت دانمارک به ویژه حمایت های بهداشتی و تحصیلی از بچه ها را تا ۱۸ سالگی دربرمی‌گیرد.

سیاست های تشویقی این چنینی در کشورهایی با شرایط مطلوب از لحاظ فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در جریان است و با این حال بخش قابل توجهی از شهروندان این کشورها با وجود زندگی در رفاه اجتماعی بالا، تمایلی به فرزندآوری ندارند.

قطعا سیاست های تشویقی فرزندآوری سبب ایجاد انگیزه در زوجین می شود، اما باید توجه داشت که ارائه بسته های تشویقی فرزندآوری نیازمند ایجاد شرایط مطلوب اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و کاهش تنش ها در جامعه است.

والدینی که دغدغه تربیت و رشد فرزندان خود در بین معضلات و ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی دارند و یا توان تامین هزینه های حداقلی و نیازهای پایه خود و فرزندان را ندارند، قطعا با بسته های تشویقی مقطعی و کوتاه مدت اقدام به فرزندآوری نمی کنند. از طرفی بخش مهمی از فقدان فرزندآوری جامعه مربوط به ناباروری زوجین است. تغییر سبک زندگی، افزایش استرس و نگرانی، استفاده از موادغذایی غیرطبیعی و وجود بیماری زمینه‌ای در زنان و مردان از جمله دلایل ایجاد ناباروری زوجین است.

. بنابراین در راستای تبیین سیاستهای  حمایت از خانوده و جوانی جمعیت نیازمند برنامه ریزی آموزشی و فرهنگی برای رفع این ذهنیت ها هستیم و این مساله درایران  با توجه به شیب تند سالمندی و کاهش نرخ باروری باید در اولویت قرار بگیردو آموزش‌ها ی لازم باید برای افراد مجرد، در آستانه ازدواج، زوجین بدون فرزند و دارای فرزند تقسیم بندی وبه تناسب نیازهای هر گروه ارائه شود.

  منیره السادات باقری – کارشناس امور فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان صومعه سرا