ورزش‌های سبک مانند نرمش‌های گروهی، بازی‌های حرکتی، طناب‌زنی و دویدن در حیاط‌های کوچک منازل، در حال حاضر به بخشی از برنامه روزانه بسیاری از خانواده‌ها تبدیل شده‌اند.

اما در روستای کوچکمان که در گذشته ما شاهد تعداد انگشت شماری کودکان در زمین خاکی فوتبالی و و رزشی بودیم این روز ها پر شور و نشاط شده و کودکان میهمان در کنار کودکان روستایی شادی را در میان آوار جنگ می چشند و از بازی در کنار هم لذت می برند آنهم بازی از جنس فوتبال که خود یک آموزش و تمرین برای برد و پرهیز از باخت است.

در نبود امکانات گسترده، استفاده از وسایل ابتدایی و فضا‌های محدود، جایگزین مناسبی برای حفظ تحرک بدنی و تخلیه هیجانات منفی کودکان شده است.

و زمین ورزشی روستایم امروز در کنار کمبود وسایل ورزشی از جمله توپ میزبان کودکان میهمان است که به دلیل شرایط جنگی کشور حتی نتوانستند یک توپ با خود بیاورند ولی کودکان روستا با همدلی و استفاده از توپ بازی خود پا به پای میهمانان می دوند و از شادی توپ و تور لذت می برند.

در برخی مناطق، گروه‌های داوطلب مردمی با جمع‌آوری کودکان در محوطه‌های امن و زیرزمینی، برنامه‌های ساده ورزشی طراحی کرده‌اند. این فعالیت‌ها با هدف ایجاد فضای شاد، کاهش اضطراب و بازگرداندن حس عادی بودن به زندگی روزمره اجرا می‌شوند.

حرکات بدنی پیوسته، علاوه بر تقویت جسم، به آرام‌سازی ذهن کودکان نیز کمک می‌کنند و اجازه نمی‌دهند ذهن آنها کاملاً درگیر فضای ترس‌آلود اطراف شود.

در شرایطی که اخبار ناگوار جنگی به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده، تحرک و بازی بدنی به کودکان فرصت می‌دهد برای دقایقی از این فضای روانی سنگین فاصله بگیرند. ورزش باعث تولید هورمون‌های آرامش‌بخش در بدن می‌شود و به کودکان کمک می‌کند تا با روحیه‌ای بهتر با شرایط موجود کنار بیایند.

در خانه‌ها، بسیاری از خانواده‌ها تلاش می‌کنند با ایجاد نظم و برنامه‌ریزی ساده، کودکان را به انجام حرکات ورزشی تشویق کنند.

با وجود محدودیت‌های فراوان، ترس مداوم از حملات و نداشتن تجهیزات ورزشی مناسب، تلاش برای حفظ تحرک کودکان ادامه دارد. در غیاب مدارس و مراکز ورزشی، خانه‌ها به کلاس‌های بدنی کوچکی تبدیل شده‌اند که در آنها، کودکان فقط ورزش نمی‌کنند، بلکه زندگی را تمرین می‌کنند.

در حالی که هیچ جنگی برای کودک قابل درک نیست، ورزش می‌تواند زبان مشترک آرامش باشد. کودکی که در دل انفجار‌ها می‌دود، می‌خندد و عرق می‌ریزد، شاید هنوز نداند جنگ چیست، اما می‌داند که راهی برای رهایی از ترس پیدا کرده است. این همان نقشی است که ورزش، در سخت‌ترین شرایط، برای جامعه ایفا می‌کند؛ نقشی انسانی، حیاتی و فراتر از رقابت.

به امید روزی که تمام کودکان جهان در آرامش و امنیت کامل با صلح و دوستی پا به پای هم بودند و از شادی کودکانه لذت ببرند.

تنظیم ؛زلیخا صفری راسته کناری