بزرگ‌ترین تالار مرکزی شمال کشور با بیش از ۷۰۰ میلیارد ریال از محل اعتبارات ملی و ظرفیت یکهزار و ۴۰۱ نفر در مساحت ۱۹ هزار متر مربع و زیربنای ۱۵ هزار متری ساخته شد که طی ۲ سال اخیر زیرسایه بحران کرونا، مشکلات حقوقی و مالکیتی غبار تعطیلی به خود گرفت تا امروز که با حضور پر شور هنرمندان و مخاطبان هنر سینما بار دیگر فعالیت خود را آغاز کرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان گفت: بهره بردار اصلی تالار مرکزی رشت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان است و با همت و مشارکت همه سازمان‌ها از جمله استانداری و شهرداری این فضای عظیم فرهنگی به صورت رسمی وارد چرخه فرهنگ و هنر گیلان شده است.

رضا ثقتی افزود: این تالار متاسفانه بدلایل حقوقی، وجود نواقص، بحران کرونا و بحث مالکیتی تعطیل شد اما با اهتمام  استاندار و تعامل بین دستگاهی این فضای فرهنگی هنری بار دیگر آماده بازگشایی شده است.
وی اظهار داشت: در وهله نخست جلساتی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشته شد و فرصت دوساله برای رفع نواقص ریشه ای اخذ شد و هزینه نگهداری تالار که هزینه های قابل توجه ای است با مساعدت سازمان برنامه بودجه و استانداری تا پایان سال مرتفع شده است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان با بیان اینکه با شهرداری رشت به نگاه تعاملی رسیدیم که این تالار به ویترین فعالیت های مشترک این دو نهاد تبدیل شود.
ثقتی گفت : تکمیل تالار مرکزی رشت به ۲۵ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد و هزینه نگهداری هر ماه تالار مرکزی رشت ۳۰۰ میلیون است.

مسعود فراستی منتقد سینما به عنوان مهمان همایش امروز با اشاره به اینکه کار فرهنگی بایستی آرام، متین و مستمر انجام شود، گفت: همه بحث های اهل نظر بر این است که چگونه از هنر لذت ببریم، اگر هنر را پاک کنیم هیچ باقی نمی ماند.
وی اظهار داشت: هنر قصد و غرضی به غیر از خود ندارد و کارش اینست حس های ما را تیز و تقویت کند.
این منتقد سینما بیان کرد: متاسفانه، حس های انسانی‌مان کند شده است و کار هنر این است که حس های ما را تیز کند.
فراستی افزود: ما برای لذت بردن از هنر تکنیک یاد می گیریم، فرم یاد می گیریم، فرم زندگی می کنیم که لذت ببریم ؛ زیرا لذت از هنر لذت جان دل و روح است .
وی بیان کرد:حتما می توانیم از فلسفه و موسیقی لذت ببریم اما آنانی که در مدیوم هنر نیستند عقلشان لذت می برد در صورتی که در مدیوم هنر دل باید لذت ببرد .
فراستی اظهار داشت: هیچ محتوایی بیرون از اثر هنری وجود ندارد؛ هیچ محتوایی اگر فرم وجود نداشته باشد وجود ندارد، زیرا محتوا از پس فرم حادث می شود و باید به این موضوع توجه داشت.