بابا محمود چنان با ذوق حرف می زد که تو دلت می خواست ساعت ها سکوت کنی و کنارش بنشینی و به درد دلهایش گوش کنی دقیقا” همان کاری را که سرهنگ رحمانی این فرمانده غیور گیلانی انجام داد ،وی فقط و فقط به پدر نگاه می کرد و عرق روی پیشانیش به خاطر این همه لطف پدر شهید به نظام و رهبری تند تند جاری می شد و سکوت جواب همه ی این ابراز ارادت پدر شهید به نظام بود.